Raz na wozie, raz pod wozem

Na wstępie napiszę, że mam zły humor, spowodowany czymś, co nazwałbym czynnikiem standardowym( o tym <3 ), zmęczeniem i nieudanym generalnie dniem. Kiedy nie mam humoru, to mam skłonność do przesady, więc słowa, które teraz napiszę, mogą się stać bardzo szybko nieaktualne i nieadekwatne.
Może napiszę, że chciałbym podziękować pewnym panom za wsparcie, którego udzielali mi w trudnych chwilach. Nie jestem ekspresywny i nie okazuję wdzięczności jakoś bardzo rzewnie, ale wierzcie mi, że naprawdę bardzo mi pomogliście i zawsze możecie na mnie liczyć.
Jestem trochę przytłoczony tym, co się dzieje wokół mnie. Być może problemy rodzinne, które ciągną się za mną od dłuższego czasu się wyklarują, jednak nie wiem, ile jeszcze potrwa 'leczenie się' z 'choroby sercowej'. Ja naprawdę próbuję sobie z tym poradzić, ale to nie jest takie proste.
Oj nie.
Mam też serdecznie dość już pracy na stanowisku, które obejmuję. Niby nie jest to coś wielkiego, ale...męczy mnie to już. Ciągłe branie na siebie odpowiedzialności obciąża mnie psychicznie. Jeżeli kiedyś w pracy będzie tak samo, to nie wiem, jak ja dotrwam do emerytury. Nie chcę już więcej nikim rządzić. Ja chcę tylko zrobić coś dobrego dla ludzi i świata i być szczęśliwy. Czy to tak wiele?
Aczkolwiek wierzę w siebie i swoje możliwości. Wiem już, że mogę bardzo wiele. Wszystko zależy tylko od chęci. Ale w ludzi...wierzę coraz mniej. Niestety.
Ale życie ma też swoją jasną stronę, na którą zawsze trzeba patrzeć. Niedługo ognisko u Gaca. Poza tym im dłużej słucham nowej płyty Marillionu, tym bardziej mi się podoba :)